Kamis, 20 Desember 2012

pantun klasik minang 1

malang untuangnyo ambai-ambai
lubang digali ombak tibo
malang untuangnyo banang sahalai
sadang paguno putuih pulo

janiah aianyo sungai tanang
minuman urang bukiktinggi
tuan kanduang tadanga sanang
baolah tumpang badan kami

bukiktinggi koto rang agam
mandaki janjang ampek puluah
sakik sagadang bijo bayam
tapi bak raso ka mambunuah


Rabu, 19 Desember 2012

barumah tanggo

kancang bana larinyo oto
nan puno urang padang panjang
cando urang hiduik barumah tanggo
umpamo balayi di lauik gadang

maonjak-onjak di ateh jarami
caliak-calaik palapah rumbio
nakhodanyo adalah sang suami
sang istri tersayang menjadi pendampiangnyo

tampuo basarang randah
basarang di ateh bukik tui
barumah tanggo indaklah mudah
elok dipalajari jo dilimui

pai manangkok ikan pari
ikuonyo panjang ado babiso
elok dipabanyak saba dalam diri
amarah ditakan sakuat-kuatnyo

makan nasi jo gulai pario
walau pahik lamak taraso
nan bini banyak ulahnyo
inyo tu manusia biasa juo

alah makan paruik barisi
makan sapiriang kanyang tibo
acok-acok maagiah hadiah ka padusi
hatinyo sanang elok lakunyo

kain basah dipaneh-panehkan
bia ndak kariang kok dipakaikan
usah kato kasa dipalapehan
usah main tangan nan dikarajokan

maksiaik batangguang doso
di narako badan marasai
laki nan kasa rumah tangga binaso
bini lari anak baserak serai

Selasa, 18 Desember 2012

simpang tinju

kok adoh batu untuk gundu
elok digadokan kakarang
simpang banamo simpang tinju
lataknya di kota padang


elok dikecekkan indak ado
daripado harapan sampai balun
simpang tinju basimpang tigo
ka lapai, ka siteba, jo ka gunuang pangilun

lauik gadang kalau handak diharu
dibaok kapa yang basa dan baru
manga banamo simpang tinju
di tangah simpang tigo tu ado patuang tinju

 ula piton menangkok ruso
ruso batanduak bulu kaputihan
apo arti tinju nanko
artinyo samangaik pajuangan BAGINDO AZIZ CHAN

kekasih

apa dikata gelap malam
rasa tak tampak jalan ditempuh
apa dikata hati yang kelam
tak ada pengobat hati yang rusuh

simpang tinju di kota padang
kalau lurus sampai ke siteba
kekasih hati engkau seorang
tapi tak pula satu rasa

tumbuh lurus batang selasih
tumbuh di tepi bandar purus
dengarlah wahai kekasih
tak bisa lagi hati ndak diurus

bulan dilangit pagi
warna pucat abu-abu
ke mana cinta dihadap lagi
kasih tidak acuh akan aku

kalau dipakai kacamata
tampaklah apa yang jauh
kalau harta yang diminta
tak bertambah selain rusuh